Ben tamamım! Ben Tama..
Ben tamamım!
İçimden; çok derinlerden gelen bir ses. Tam olarak duyamıyorum. Sezer gibi oluyorum.
Dışımdan; bir ses, sürekli kulağımın dibinde bağırıyor.
Yetersizsin… Yetersizsin… Yetersizsin…
Bir savaş var bu iki ses arasında. Biri o kadar güçlü ki!
Yetersizim…
Artık diğer sesi sezemiyorum bile…
Nereye gitti?
Bilmiyorum.
Tek bir ses var artık.
Yetersizim.
İşte böyle yaşıyor çocuklarımız ve böyle karar veriyorlar kendileri hakkında. Doğdukları andan itibaren hayat ve kendileri hakkında veri toplamaya başlıyorlar. Ve alıcıya gönderilen tüm mesajlar bir iç sistem tarafından değerlendirilip kaydediliyor.
“BEN” inşa eden çocuğun fiziksel ihtiyaçlar dışında başka ihtiyaçları da var.
“BEN” hem ait olmak; bir bütünün parçası olmak, görülmek, gerçek anlamda duyulmak, onaylanmak ister, hem de “BEN”in kendi doğuştan getirdiği o muhteşem “ÖZ” , “CAN” her ne ise onu yaşamak, yaşatmak, beslemek ve onunla kabul ve değer görmek ister.
Kendi canıyla, özüyle bağı olan insan için yaşamak ne muhteşem bir deneyim.
Yeniden yeniden ayağa kalkacak, zorluklarla mücadele ederken ihtiyacı olan gücün kendi içinde var olduğunu hissederek, keyifle yürümek, yaşam yolculuğunun nasıl anlamlı bir hediyesi…
Çocuğun hayatına etki ederken yalnız değilsiniz. Ancak çok önemlisiniz. Çocuğun içinde yaşadığı sosyal bir yapı, sizin dışınızda temas ettiği ve ona temas eden bir çok yetişkin var.
“Yetersizim” duygusuna gelen çocuk siz birden bire “Yapabilirsin” demeye başlayınca duygusu değişmeyecektir.
Evindeki can ile ve dahası kendi canınla ilgili niyetlerini yazmakla-düşünmekle- hissetmekle başlayabilirsin. Niyetini farkettiğinde kendini, ilişkini, iletişimini nasıl dönüştürmen gerektiğiyle ilgili cevapları almaya, aramaya ve bir çoğunu kendi içinde bulmaya başlayacaksın. Çocuğun içinde yaşadığı fiziksel çevreyi düzenlemeni, yaşanılan sosyal çevreyi farketmeni, güçlü yanlarına odaklanmanı sağlayabilir ve daha bir çok farklı alanda dikkatini yönlendirebilir.
Neyin önemli olduğunu hatırlamana yardımcı olacak bu niyet çalışması…
“Can” ı daima hatırlatan Doğan Cüceloğlu Anısına…