YIKINTILARDAN DOĞACAK GÜNEŞ

Bugün 23 Nisan..

Neşe doluyor insan.

Yok olmadı bu sefer.

Nasıl olsun ki?

Hastalık değil bahane.

Sokağa çıkma yasağı da değil.

Bayrak astık hepimiz balkonlara, camlara, görev tamam.

100. yıl üstelik.

Virüs belası olmasaydı olacak mıydı?

Coşkulu, istekli, mutlu..

Kaç kişi biliyor, hissediyor o coşkuyu?

Ne kadar layık olabildik ilk meclise?

Ne kadar yapabildik Atatürk' ün istediklerini?

Yapamadık, beceremedik.

Çocuklarımızı yetiştiremedik Cumhuriyet değerleriyle.

Şimdi biz yaptık diye itiraz edeceksiniz.

Bizim yapmamız yetmiyor.

Her ev, her anne, baba, her okul, her yer..

100 yılda neler olurdu tam olsaydık.

Tam olamadık!

Bir meclis var ama yok aslında.

Cumhuriyet var ama yok!

Demokrasi dersen anlatmayayım.

Gözüm yaşlı, gönlüm yaşlı..

Neşe dersen yok işte.

Tam 100 yıl..

Bitirdik ulus olmayı, bitirdik o heyecanı.

100 yılda gömdük bu ülkeyi.

Silindir gibi ezdik geçtik.

Hamaset nutukları atmayalım.

Kutlamak dilimizde.

Camlarda asılı bir bayrak.

Her şey görüntü, içi boş tenekeyiz.

Ayağa kalkmanın zamanı gelmedi mi?

Bugün 23 Nisan.

Yakında 19 Mayıs.

Unutmayın bu günleri.

Unutmayın 100 yıl öncesini.

En kısa zamanda yine, yeniden.

Gelsin neşe dolacağımız günler..